Moje drogie Słoneczka 🙂
Dzisiaj zajmiemy się uczuciami 🙂
1. Zabawa “Lustro emocjonalne”.
Jedna osoba w parze jest lustrem, druga – przegląda się w nim. Osoba stojąca przed lustrem wyraża miną, gestem, ruchem ciała różne emocje i stany (radość, smutek, strach, znudzenie, zmęczenie, złość) a lustro je powtarza. Po chwili następuje zmiana ról.
2. Zabawa z wykorzystaniem kostki mimicznej.
Kostka mimiczna (to chyba ta karta I z wyprawki, którą wczoraj mieliśmy wykorzystać jako pacynki… )
Dziecko ogląda kostkę mimiczną, nazywa emocje przedstawione na obrazkach buzi.
Rodzic pyta:
− Kiedy się złościmy? (Kiedy ktoś lub coś nie pozwala robić tego, co chcemy albo dostać tego, czego potrzebujemy, gdy ktoś chce nam wyrządzić krzywdę).
− Kiedy się smucimy? (Gdy żegnamy się z tym, co straciliśmy albo gdy godzimy się z tym, że niektórych rzeczy nie będziemy mieć).
− Kiedy się boimy? (Gdy czujemy zagrożenie, strach chroni nas przed nim, bo każe nam krzyczeć, uciekać, chować się lub walczyć).
− Kiedy się cieszymy? (Różne osoby cieszą inne rzeczy, zdarzenia).
− Kiedy się wstydzimy? (Gdy różnimy się czymś od innych i oni dają nam to odczuć; gdy nie spełniamy czyichś oczekiwań, nadziei, gdy przyłapano nas na czymś niewłaściwym).
− Kiedy zazdrościmy? (Gdy nie mamy tego, co mają inni – pojawia się wtedy w nas złość lub smutek, możemy czuć jedno i drugie).
Dziecko siedzi naprzeciw Rodzica. Rzuca kostką mimiczną, lub wybiera metodą losowania jeden obrazek. Nie pokazuje, co wskazała kostka, tylko miną przedstawia odpowiednią emocję. Rodzic naśladuje minę, jaką przedstawiło dziecko, i nazywa związaną z nią emocję. Potem zamiana ról.
3. Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk “Moje uczucia”.
Żal mi minionych wakacji, urodzin, które już były,
i tego, że odwiedziny babci już się skończyły.
Smutno, że tata wyjechał, mama tak mało ma czasu,
i złość mnie bierze, że brat mój robi tak dużo hałasu.
Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia: miłość, radość i smutek.
Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy, lecz czasem także się smucę.
W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina,
że wszystko, co jest tak smutne, kiedyś z czasem przemija.
Zobacz, już się uśmiechasz, bo znowu będą wakacje,
tata niedługo już wróci, z mamą pójdziesz na spacer.
Po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znów świeci,
po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
Rozmowa na temat tekstu.
− Co mieszka w sercu?
− Czy zawsze jest nam wesoło?
− Czy zdarza się, że coś cię smuci?
− Czy zdarza się, że coś cię złości?
Rodzic przypomina, że uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że każde złe przeżycia mijają i znów może być dobrze- po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
4. Karta pracy, cz. 4, s. 59
https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-kp-4/mobile/index.html
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śladach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.
5. Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dziecko, i tego, co je smuci.
Potrzebna kartka podzielona na pół – w lewym górnym rogu rysunek chmurki, a w prawym górnym rogu – słoneczka, kredki.
Po lewej stronie kartki (chmurka) dziecko rysuje to, co je smuci, a po prawej stronie (słonko) – co je cieszy.
